Kırkına yaklaşırken, az arkadaşı olanların daha kolay özgürlüğe yaklaştığını daha fazla hissediyorum;

Ama gerçek özgürlük, birçok freniniz olsa bile hala kendiniz olmanızdır, bu daha önemlidir.

Çünkü bu, kendini korumak için "yalnız kalmaya" bağlı olmadığın, çeşitli ilişkilerin akışı içinde hala kararlı ve hala net olduğun anlamına geliyor.

Bu süreci iki kelimeyle tanımlamak çok uygun: kendi kendine tutarlı!

Soğuk veya kayıtsız bir kişilik değil, insanları sevebilir, bağ kurabilirim ama bağımlı olmam; empati kurabilir, yanında olabilirim ama duygular tarafından etkilenmem; "evet" diyebilirim ama "hayır" demekten de çekinmem.

Naval'ın benzer şeyler söylediğini hatırlıyorum: Gerçek özgürlük, korku, beklenti veya onay ihtiyacı nedeniyle bir şeyler yapmak değil, yapmak istediğin şeyi yapmaktır.

Bunu yapmayı seviyorum, çünkü seviyorum, başkalarıyla hiçbir ilgisi yok!

Huzur içinde, kendi mutluluğunu bulmak!