L2 ve L1 arasındaki gizli savaşta, DApp gelirinin galibi kim olabilir?

L2, L1'e kıyasla işletme maliyeti açısından avantaj sağlar çünkü L2 sadece tek bir sıralayıcının maliyetini öderken, L1 tüm doğrulayıcılara güvenlik ödemesi yapmak zorundadır. L2'nin Likidite alanında L1 ile rekabet edememesine rağmen, dApp ekonomi alanındaki potansiyeli, kripto endüstrisinin altyapıdan kâr odaklı uzun vadeli iş modeline dönüşmesini teşvik edecektir. Bu makale, 0xtaetaehoho ve EclipseFND'in baş güvenlik sorumlusu tarafından kaleme alınmış ve zhouzhou ve BlockBeats tarafından derlenmiş, çevrilmiş ve yazılmıştır. DApp odaklı bir karar matrisi aşağıda verilmiştir, mevcut ortamda L1 veya L2'ye dağıtım yapmayı seçerken dikkate alınması gerekenler analiz edilmiştir. L2'nin diğer avantajları henüz tam olarak kullanılmamıştır, örneğin, L2'nin daha düşük işlem maliyeti ve daha hızlı işlem kapasitesi potansiyeline sahip olmasına rağmen, şu anda Solana'nın performans ve işlem maliyeti açısından EVM ekosistemine göre hala önde olduğu görülmektedir. Solana'nın işlem kapasitesini artırması ve MEV vergi mekanizmasını (ASS ve MCP gibi) hayata geçirmesiyle, L2'nin dApp'ların gelirlerini maksimize etmelerine ve maliyetleri düşürmelerine yardımcı olacak yeni yollar araması gerekmektedir. Şu anda, L1'e kıyasla, L2'nin yapısal olarak avantajlı olduğunu ve dApp gelirlerini maksimize etme stratejilerini daha hızlı uygulayabileceğini düşünüyorum. Uygulama gelirlerini maksimize etmede yürütme katmanının oynadığı kritik rollerden biri ücret / MEV dağıtımı şeklidir. Şu anda, MEV vergisinin veya ücret paylaşımının uygulanması için "dürüst Blok önerenler" gereklidir, yani öncelikli sıralama kurallarına uymaya veya varsayılan kurallara göre uygulamayla geliri paylaşmaya istekli önerenler. L2 ekosisteminde, Blok önerenlerin takım işletmesi tarafından yapıldığı durumlarda, doğal olarak "dürüst" olmaları ve Blok oluşturma Algoritması'nın şeffaflığını sağlamak için itibar mekanizması veya TEE (güvenilir yürütme ortamı) teknolojisine güvenmeleri mümkündür. Şu anda, iki L2'nin ücret paylaşımı ve öncelikli sıralama Blok oluşturma yöntemlerini benimsediği bilinmektedir ve Flashbots Builder da OP-Stack ekosistemine benzer işlevleri sağlayabilmektedir. Solana Sanal Makinesi (SVM) ekosisteminde, Jito gibi altyapı, MEV gelirlerini dApps'a yeniden dağıtmak için orantılı bir şekilde kullanılabilir (CU'lara göre hesaplanırken, Blast'ın benzer bir mekanizma kullandığı bilinmektedir). Bu, L1 MCP ve yerleşik ASS çözümlerini araştırmaya devam ederken (Solana bu alanda çalışmalarını ilerletebilir ancak EVM ekosistemine benzer CSR yeniden canlandırma planları bulunmamaktadır), L2'nin bu özellikleri daha hızlı etkinleştirebileceği anlamına gelmektedir. L2'nin avantajı, gelişme hızı veya ücret yeniden dağıtma yeteneği ile sınırlı değildir, aynı zamanda daha az yapısal kısıtlamaya da tabidir. L1 ekosisteminin hayatta kalma koşulları (yani doğrulayıcı ağının sürdürülme koşulları) aşağıdaki denklemle ifade edilebilir: doğrulayıcı sayısı × doğrulayıcı işletme maliyeti + Stake sermaye gereksinimi × sermaye maliyeti < TEV (enflasyon + ağ toplam maliyet + MEV bahşişleri) Tek bir doğrulayıcı açısından bakıldığında: doğrulayıcı işletme maliyeti + Stake sermaye gereksinimi × sermaye maliyeti > enflasyon geliri + İşlem Ücreti + MEV geliri Başka bir deyişle, L1, enflasyonu azaltma veya maliyetleri düşürme (dApp'lerle paylaşarak) konusunda sert bir kısıtlamaya sahiptir - doğrulayıcıların karlılığını koruması gerekmektedir! Doğrulayıcı işletme maliyeti yüksekse, bu kısıtlama daha belirgin hale gelir. Örneğin, Helius, önerilen üretim eğrisine göre enflasyonun azaltılması durumunda, %70 Stake oranında, mevcut doğrulayıcıların %3.4'ünün karlılıklarının düşmesi nedeniyle çıkabileceğini belirtmektedir (REV'in 2024 Dalgalanma seviyesini koruduğunu varsayarsak). REV (MEV payı içeren Stake gelirlerinde) aşırı Dalgalanma gösterir: ・ TRUMP olayı gününde, REV payı %66'ya ulaşır ・ 19 Kasım 2024 tarihinde, REV payı %50 olur ・ Şu anda (makale yazılırken), REV payı yalnızca %14.4'tür Bu, L1 ekosistemde, doğrulayıcıların karlılık baskısı nedeniyle enflasyonu azaltma veya maliyetlerin düzenlenmesi konusunda bir tavan bulunması anlamına gelir, ancak L2 bu kısıtlamaya tabi değildir, bu nedenle dApp gelirlerini optimize etme stratejilerini daha özgürce keşfedebilir. Solana doğrulayıcıları şu anda yüksek işletme maliyetleriyle karşı karşıyadır, bu da "paylaşılabilir kar marjını" doğrudan sınırlamaktadır, özellikle enflasyon oranları düştüğünde. Eğer Solana doğrulayıcılarının karlılığını korumak için REV'e (Stake gelirlerindeki MEV payı) bel bağlaması gerekiyorsa, o zaman dApp'lara tahsis edilebilecek toplam yüzde sıkı bir şekilde sınırlandırılacaktır. Bu ilginç bir denge getirir: doğrulayıcılar ne kadar yüksek işletme maliyetine sahipse, ağın genel gelir oranı (pay oranı) da o kadar yüksek olmalıdır. Tüm ağın bakış açısından, aşağıdaki denklemi karşılamak gereklidir: toplam ağ işletme maliyeti (sermaye maliyeti dahil) < toplam ağ REV + üretim miktarı Ethereum durumu benzerdir, ancak daha az etkilenir. Şu anda, ETH Stake'in APR'si %2.9-%3.6 arasında değişmekte olup, bunun yaklaşık %20'si REV'den gelmektedir. Bu durum, Ethereum'un dApp gelirlerini optimize etme yeteneğinin, doğrulayıcıların karlılık talepleri tarafından kısıtlandığını göstermektedir. İşte L2'nin doğal avantajlarının olduğu yer burası. L2'de, toplam ağ işletme maliyeti yalnızca bir sıralayıcının işletme maliyetidir, sermaye maliyeti gereksinimi olmadığı için. Birçok doğrulayıcıya sahip L1'in aksine, L2'nin kar-zarar dengesini sağlamak için gereken kar marjı çok küçüktür. Bu, aynı kar marjını korurken, L2'nin dApp ekosistemine daha fazla değer dağıtabileceği anlamına gelir, böylece dApp'lerin gelir alanını büyük ölçüde artırabilir. L2'nin ağ maliyeti, aynı ölçekteki L1'e kıyasla her zaman daha düşüktür, çünkü L2, yalnızca periyodik olarak L1'in güvenliğini "ödünç alır" (bir kısmını L1'in Blok alanını işgal eder), L1 ise tüm Blok alanının güvenlik maliyetini üstlenmelidir. L1 ve L2 Savaşı: Hangisi dApp ekonomisine hakim olabilir? Tanım itibariyle, L2...