Derinlemesine İnceleme Tetikleyici Operatör: Merkezi Olmayan Finans Tasarımındaki Anahtar Aşama

Tetkik operatörü, akıllı sözleşmelerde önemli bir tasarım unsurudur. Varoluşu, Satoshi Nakamoto'nun mimarisi altında akıllı sözleşmelerin temel özelliklerinden kaynaklanmaktadır: Her işlem, küresel bir açık artırmadır. Sözleşmenin iç mantığı belirli koşulları karşıladığında durumun değiştirilmesi gerektiğinde, dışsal bir işlem aracılığıyla tetiklenmesi gerekir, otomatik olarak değil. Bu mekanizmanın tasarımı potansiyel oyun çatışmalarını dikkate alarak, olası saldırı veya arbitraj davranışlarını önlemeyi amaçlamaktadır.

Tetkik operatörünün temeli, GAS tüketimi, bilgi taşıma maliyeti ve durum değişikliği kazancı arasındaki doğrusal olmayan bir değişimdir. Bu doğrusal olmayan özellik, ilginç bir soruyu gündeme getiriyor: Belirli bir boyutta kendini güçlendiren bir mekanizma oluşturmak ve böylece değer biriktirmek mümkün mü? Bu soruyu yanıtlamak için tetkik operatörünü derinlemesine analiz etmek gereklidir.

Tetkik operatörleri genellikle üç temel özellik içerir:

1. Yetki: Tetikleyici nesne kısıtlı mı, örneğin borç verme senaryosunda, geri ödeme yalnızca borç alan tarafından tetiklenebilirken, tasfiye herhangi biri tarafından gerçekleştirilebilir.

2. Bilgi Taşıma: Tetiklendiğinde sözleşmeye bilgi veya varlık iletilip iletilmeyeceği. Bu, tetikleme maliyetini doğrudan etkiler; saf GAS maliyeti ile varlık taşıyan tetikleme arasında risk ve maliyet açısından önemli farklılıklar vardır.

3. Zamanla İlgili Olma: Tetikleyicinin geçerliliği zamanla bağlantılı mı, bu tetikleme stratejilerinin belirlenmesini etkiler.

Merkezi Olmayan Finans ekosisteminde, tetikleyici operatörler genellikle üçüncü taraf eylemleri olarak tasarlanır ve özellikle likidasyon senaryolarında yaygın olarak kullanılır. Bu tasarım, teşvik mekanizması sorununu gündeme getirir; farklı senaryolarda farklı teşvik stratejileri olacaktır, özellikle bilgi maliyetleri ve zaman etkisi açısından.

Tamamen bilgi maliyetine dayalı tetikleyici, madencilerin nihai faydalanıcılar haline gelmesine neden olabilirken, zaman etkisinin tetikleyicisi Hollanda usulü müzayede yapısına tasarlanabilir, böylece çoğu değer gerçek tetikleyicilere ait olur. Ancak, bu tasarım aynı zamanda zamanın hızı ve katılım istekliliği konusunda farklılıklar da getirmektedir.

Likidasyon dışında, tetikleyici operatörlerin otomatik hedge konusunda da önemli uygulamaları vardır, bu alandaki potansiyel henüz tam olarak geliştirilmemiştir. Ayrıca, bilgi yaratma veya katkıda bulunma işlevi gören tetikleyici operatörler de dikkate değer bir uygulama alanıdır. Zamanla, tetikleyici operatörlerin, doğrusal olmayan özellikleri ve geniş uygulanabilirliği sayesinde, zincir üzerinde değer yakalayabilen ilk operatör olma potansiyeli vardır.

Tartışmaya değer bir soru: tetikleyici operatörler bağımsız bir oyun (GAME) oluşturabilir mi? Şu anda, farklı senaryoların tek bir teşvik sisteminde çalışmasının zor olması nedeniyle bu hedefin gerçekleştirilmesi zor görünüyor. Ancak bu, önemli bir araştırma yönünü teşvik etti: tetikleyicilerin akıllı sözleşme geliştirilmesinin başlangıç noktası olarak alınıp alınmaması gerektiği.

Bir oyun olarak bağımsız bir şekilde var olması zor olsa da, daha büyük bir oyunun parçası olarak, kendi kendini güçlendiren bir özellik taşıyabilir. Örneğin, hedge veya teklif senaryolarında, diğer katılımcıların katkıda bulunduğu değer nedeniyle, operatör teşvikleri doğrusal olmayan özellikler sergileyebilir.

Genel olarak, tetikleyici operatörlerin doğrusal olmayan yapısı büyük sözleşmelerle birleştiğinde, ekonomik değer taşıyan kendini artıran işbirliği dışı oyunlar oluşturabilir. Ancak, bir oyunun tasarımını bağımsız olarak tamamlamak ve değer biriktirmek için yetersizdir. Bu açıdan bakıldığında, bazı mevcut ürünlerin mantıksal olarak sorunları olabilir ve aslında iç piyango sistemlerine dönüşebilir. Gelecekte, tetikleyici operatörlerin tasarımı ve uygulaması, Merkezi Olmayan Finans ekosisteminde derinlemesine araştırmayı gerektiren bir alan olmaya devam edecektir.