Taiwan'da hukuk teknoloji girişimi "Yedi Hukuk Şirketi" (Lawsnote), internet tarayıcılarını kullanarak (Web Crawler) hukuk veri tabanı içeriğini çektiği için, hukuk veri tabanı işletmecisi "Hukuk Kaynağı Bilgileri" tarafından dava edildi ve Yedi Hukuk'un verileri yasadışı bir şekilde ticari amaçlarla elde etmekle suçlandı. Telif hakkı ihlali ve bilgisayar kullanımını engelleme suçlamalarıyla karşı karşıya kaldı. Yeni Taipei Bölge Mahkemesi, Yedi Hukuk'un iki kurucusu Guo Rongyan ve Xie Fuya'ya 100 milyon Yeni Tayvan Doları tazminat ödemeye ve ayrı ayrı 4 yıl ve 2 yıl hapis cezasına çarptırdı. Bu konuda, Guo Rongyan, Facebook'ta "Tayvan'da bir girişim kurmak, dolandırıcılık çetelerinden bile daha acı" şeklinde bir paylaşımda bulundu.
Mahkeme, tarayıcıyı suçlu buldu, yasal kaynak yasal telif hakkına sahip.
Yeni Taipei Bölge Mahkemesi'nin kararına göre, mahkeme, Qifa Şirketi'nin, kendi platformunun yararına kullanmak amacıyla "hukuk düzenlemeleri geçmişi", "hukuk düzenlemeleri ekleri" gibi içerikleri yasal kaynak web sitesinden toplamak için bir web tarayıcısı kullandığını ve bunun telif hakkı ihlali ve bilgisayar kullanımını engelleme suçunu oluşturduğunu belirledi. Qifa'nın iki kurucusu, sırasıyla 4 yıl ve 2 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve ayrıca 1 milyar 545 milyon Yeni Tayvan Doları tazminat ödemek zorunda kaldı.
Anlaşıldığı kadarıyla, kararın çıkması sektörde şok etkisi yarattı, eğer böyle bir tanımlama yapılırsa:
Tüm verileri tarayıcılarla toplayan şirketler, "bilgisayar kullanımını engelleme suçu" işleme riski taşımaktadır.
Hükümetin açıkladığı düzenleme içeriği, gelişimi, ekler gibi veriler, eğer yasal kaynak işlemlerinden geçerse, yasal kaynağın "telif hakkı varlığı" haline gelebilir.
Hukuk kaynakları uzun yıllar hükümet ihale sözleşmelerini üstlenmekte, düzenleme sisteminin bakımını tekel halinde yürütmektedir.
Karar sonuçları açıklandıktan sonra, Kuo Rongyan da Facebook'ta bu davanın davacısı olan "Fayuan Bilgi Şirketi"nin uzun yıllardır hükümetin yasa sorgulama sistemini üstlenen köklü bir firma olduğunu belirtti.
2018 ile 2022 yılları arasında toplamda yüzlerce hükümet ihalesi kazandı. Bakım projeleri, ulusal mevzuat veri tabanı, Finansal Denetleme Komisyonu web sitesi, Yargıtay karar sorgulama sistemi gibi alanları kapsıyor. Bu durum, birçok hükümet biriminin mevzuat değişiklikleri veya resmi yazışma süreçlerinde, hukuksal kaynaklara kopya göndermesini sağladı. Guo Rongyan, 2015 yılından önce hukuksal kaynakların, Tayvan'daki yasaların sorgulanması hizmetini neredeyse tekel halinde sunduğunu belirtti.
Resim, Yargıtay ve Maliye Bakanlığı web siteleri ile "Hukuk Kaynağı Oluşturma" ekranını gösteriyor. Kamuya açık hukuki verilerin telif hakkı olabilir mi?
Guo Rongyan, 584. maddenin, Anayasa, yasalar, resmi belgeler gibi eserlerin telif hakkı konusu olamayacağını, ayrıca kamu sektörünün çeviri, düzenleme veya gerçekleri iletme amacıyla haber içeriğini de kapsamıyacağını belirtmektedir.
Ancak mahkeme, yasal kaynak sitesindeki "yasal düzenlemelerin tarihi" ve "tasarı içeriği"nin editoryal telif hakkına sahip olduğunu ve korunması gerektiğini belirledi. O, şunu sorguladı:
"Yasa kaynağı, evrim içeriklerinin ortak standart formata göre yazıldığını kendisi kabul ediyorsa, bu durumda hiçbir yaratıcılık yoktur, nasıl olur da telif hakkı oluşturur?"
Onu daha da şaşırtan şey, eğer yasal kaynakların düzenlemeleri telif hakkına sahipse, bunun hükümetin "Ulusal Düzenlemeler Veritabanı"nın da yasal kaynaklardan lisans alması gerektiği anlamına gelip gelmeyeceğidir. Ayrıca, Yedi Hukuk Şirketi'nin avukatı Yang Zhewei, Yedi Hukuk Veritabanı'nın inşasının yüzlerce hükümet web sitesi ve kamu veri platformundan kaynaklandığını, yasal kaynağın yalnızca bir kaynak olduğunu belirtti. O, şu şekilde vurguladı:
"Eğer bu veriler yasal kaynak olarak kabul edilirse, diğer işletmeler kendi yasal hizmetlerini geliştiremeyeceklerdir, bu da tüm hukuki bilgi endüstrisi için ağır bir darbe olmuştur."
Guo Rongyan yine masumiyetini vurguladı ve cezanın dolandırıcılıktan daha ağır olduğunu üzüntüyle ifade etti.
Mahkemenin yeniden cezalandırılmasına ilişkin olarak Guo Rongyan oldukça şaşkın bir şekilde şunları ifade etti:
"Yasadışı bir şey yaptığımı düşünmüyorum. Web tarayıcıları, Google'dan fiyat karşılaştırma sitelerine kadar yaygın olarak kullanılan araçlardır."
Ve girişimcilik sürecinde, teknolojinin hukuksal hizmetlerin yaygınlaşmasına nasıl yardımcı olacağı konusunda sürekli düşündüğünü vurguladı, ama böyle bir ceza ile karşılaşacağını düşünmemişti. Avukat Yang da telif hakkı yasasında belirtilen en ağır cezanın 5 yıl olduğunu, ancak Guo Rongyan'ın 4 yıl hapis cezasına çarptırıldığını, bunun sınırına yaklaştığını ve hatta korsan ürün satışları ve dolandırıcılık vakalarının ceza kararlarından daha yüksek olduğunu, bunun kabul edilemez olduğunu belirtti ve temyiz etmeye devam edeceklerini açıkladı.
Web kazımanın yasadışı olup olmadığı, yedi yasa davası topluluk tartışmasını ateşledi.
Karar sonuçları açıklandıktan sonra, birçok internet kullanıcısı "web kazımanın yasadışı olup olmadığını" tartışmaya başladı. Bazı kullanıcılar, yedi yasa kapsamında kullanılan web kazıma tekniklerinin ücretli içeriklerin verilerini çekmeyi (Paywall) ve hatta web sitelerinin koruma mekanizmalarını aşmayı (Captcha) içerdiğini düşünüyor. Bu, AI girişimleri veya Google'ın geçmeyeceği bir sınır.
Ancak bazıları, aslında birçok AI şirketinin uzun zamandır bu gri alanda dolaştığını düşünüyor; örneğin Meta, OpenAI, Midjourney gibi, sadece daha güçlü bir hukuk ekipleri olduğu için riskleri üstlenebiliyorlar. Önemli olan sınırı aşmak değil, sınırı aştıktan sonra sonuçları üstlenme kapasitesine sahip olup olmadıklarıdır.
Ancak bazı kullanıcılar, tarayıcıların ücretli duvarları veya doğrulama mekanizmalarını aşması durumunda, bilgilerin yasadışı bir şekilde elde edildiğini ve teknik bir ihlal olduğunu belirtiyorlar. Ayrıca, New York Times'ın OpenAI'ye karşı açtığı davayı örnek göstererek, benzer davaların uluslararası alanda da meydana geldiğini açıklıyorlar.
Bazı internet kullanıcıları, eğer aslında web sayfasında görülebilen içerik sadece bir program aracılığıyla "kopyala-yapıştır" yapılıyorsa, bunun "gereksiz yere elde edilmesi" sayılıp sayılmayacağı konusunda hala tartışma alanı olduğunu belirtti. Ancak eğer site daha önceden "botları yasakladığını" belirtmişse ve buna rağmen verileri çekmeye çalışıyorsanız, bu durumda bir yanlış anlama olduğunu söylemek zor. Bu dava hala yargı sürecinde, veri kapsamı ve hukukun uygulanması nihai kararın açıklanmasını bekliyor. Ancak topluluk yorumlarından görüldüğü üzere, bot teknolojisi ve veri lisanslama sınırları hakkında hala yüksek bir ayrışma ve tartışma alanı vardır.
Bu makalede, web tarayıcı cezası bir milyar mı? Lawsnote kurucusu: Tayvan'daki yeni girişimler dolandırıcılardan daha acınası. İlk olarak Chain News ABMedia'da ortaya çıktı.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Ağ tarayıcı cezası bir milyar mı? Lawsnote kurucusu: Tayvan'daki yeni girişimler dolandırıcılık çetelerinden daha acınası.
Taiwan'da hukuk teknoloji girişimi "Yedi Hukuk Şirketi" (Lawsnote), internet tarayıcılarını kullanarak (Web Crawler) hukuk veri tabanı içeriğini çektiği için, hukuk veri tabanı işletmecisi "Hukuk Kaynağı Bilgileri" tarafından dava edildi ve Yedi Hukuk'un verileri yasadışı bir şekilde ticari amaçlarla elde etmekle suçlandı. Telif hakkı ihlali ve bilgisayar kullanımını engelleme suçlamalarıyla karşı karşıya kaldı. Yeni Taipei Bölge Mahkemesi, Yedi Hukuk'un iki kurucusu Guo Rongyan ve Xie Fuya'ya 100 milyon Yeni Tayvan Doları tazminat ödemeye ve ayrı ayrı 4 yıl ve 2 yıl hapis cezasına çarptırdı. Bu konuda, Guo Rongyan, Facebook'ta "Tayvan'da bir girişim kurmak, dolandırıcılık çetelerinden bile daha acı" şeklinde bir paylaşımda bulundu.
Mahkeme, tarayıcıyı suçlu buldu, yasal kaynak yasal telif hakkına sahip.
Yeni Taipei Bölge Mahkemesi'nin kararına göre, mahkeme, Qifa Şirketi'nin, kendi platformunun yararına kullanmak amacıyla "hukuk düzenlemeleri geçmişi", "hukuk düzenlemeleri ekleri" gibi içerikleri yasal kaynak web sitesinden toplamak için bir web tarayıcısı kullandığını ve bunun telif hakkı ihlali ve bilgisayar kullanımını engelleme suçunu oluşturduğunu belirledi. Qifa'nın iki kurucusu, sırasıyla 4 yıl ve 2 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve ayrıca 1 milyar 545 milyon Yeni Tayvan Doları tazminat ödemek zorunda kaldı.
Anlaşıldığı kadarıyla, kararın çıkması sektörde şok etkisi yarattı, eğer böyle bir tanımlama yapılırsa:
Tüm verileri tarayıcılarla toplayan şirketler, "bilgisayar kullanımını engelleme suçu" işleme riski taşımaktadır.
Hükümetin açıkladığı düzenleme içeriği, gelişimi, ekler gibi veriler, eğer yasal kaynak işlemlerinden geçerse, yasal kaynağın "telif hakkı varlığı" haline gelebilir.
Hukuk kaynakları uzun yıllar hükümet ihale sözleşmelerini üstlenmekte, düzenleme sisteminin bakımını tekel halinde yürütmektedir.
Karar sonuçları açıklandıktan sonra, Kuo Rongyan da Facebook'ta bu davanın davacısı olan "Fayuan Bilgi Şirketi"nin uzun yıllardır hükümetin yasa sorgulama sistemini üstlenen köklü bir firma olduğunu belirtti.
2018 ile 2022 yılları arasında toplamda yüzlerce hükümet ihalesi kazandı. Bakım projeleri, ulusal mevzuat veri tabanı, Finansal Denetleme Komisyonu web sitesi, Yargıtay karar sorgulama sistemi gibi alanları kapsıyor. Bu durum, birçok hükümet biriminin mevzuat değişiklikleri veya resmi yazışma süreçlerinde, hukuksal kaynaklara kopya göndermesini sağladı. Guo Rongyan, 2015 yılından önce hukuksal kaynakların, Tayvan'daki yasaların sorgulanması hizmetini neredeyse tekel halinde sunduğunu belirtti.
Resim, Yargıtay ve Maliye Bakanlığı web siteleri ile "Hukuk Kaynağı Oluşturma" ekranını gösteriyor. Kamuya açık hukuki verilerin telif hakkı olabilir mi?
Guo Rongyan, 584. maddenin, Anayasa, yasalar, resmi belgeler gibi eserlerin telif hakkı konusu olamayacağını, ayrıca kamu sektörünün çeviri, düzenleme veya gerçekleri iletme amacıyla haber içeriğini de kapsamıyacağını belirtmektedir.
Ancak mahkeme, yasal kaynak sitesindeki "yasal düzenlemelerin tarihi" ve "tasarı içeriği"nin editoryal telif hakkına sahip olduğunu ve korunması gerektiğini belirledi. O, şunu sorguladı:
"Yasa kaynağı, evrim içeriklerinin ortak standart formata göre yazıldığını kendisi kabul ediyorsa, bu durumda hiçbir yaratıcılık yoktur, nasıl olur da telif hakkı oluşturur?"
Onu daha da şaşırtan şey, eğer yasal kaynakların düzenlemeleri telif hakkına sahipse, bunun hükümetin "Ulusal Düzenlemeler Veritabanı"nın da yasal kaynaklardan lisans alması gerektiği anlamına gelip gelmeyeceğidir. Ayrıca, Yedi Hukuk Şirketi'nin avukatı Yang Zhewei, Yedi Hukuk Veritabanı'nın inşasının yüzlerce hükümet web sitesi ve kamu veri platformundan kaynaklandığını, yasal kaynağın yalnızca bir kaynak olduğunu belirtti. O, şu şekilde vurguladı:
"Eğer bu veriler yasal kaynak olarak kabul edilirse, diğer işletmeler kendi yasal hizmetlerini geliştiremeyeceklerdir, bu da tüm hukuki bilgi endüstrisi için ağır bir darbe olmuştur."
Guo Rongyan yine masumiyetini vurguladı ve cezanın dolandırıcılıktan daha ağır olduğunu üzüntüyle ifade etti.
Mahkemenin yeniden cezalandırılmasına ilişkin olarak Guo Rongyan oldukça şaşkın bir şekilde şunları ifade etti:
"Yasadışı bir şey yaptığımı düşünmüyorum. Web tarayıcıları, Google'dan fiyat karşılaştırma sitelerine kadar yaygın olarak kullanılan araçlardır."
Ve girişimcilik sürecinde, teknolojinin hukuksal hizmetlerin yaygınlaşmasına nasıl yardımcı olacağı konusunda sürekli düşündüğünü vurguladı, ama böyle bir ceza ile karşılaşacağını düşünmemişti. Avukat Yang da telif hakkı yasasında belirtilen en ağır cezanın 5 yıl olduğunu, ancak Guo Rongyan'ın 4 yıl hapis cezasına çarptırıldığını, bunun sınırına yaklaştığını ve hatta korsan ürün satışları ve dolandırıcılık vakalarının ceza kararlarından daha yüksek olduğunu, bunun kabul edilemez olduğunu belirtti ve temyiz etmeye devam edeceklerini açıkladı.
Web kazımanın yasadışı olup olmadığı, yedi yasa davası topluluk tartışmasını ateşledi.
Karar sonuçları açıklandıktan sonra, birçok internet kullanıcısı "web kazımanın yasadışı olup olmadığını" tartışmaya başladı. Bazı kullanıcılar, yedi yasa kapsamında kullanılan web kazıma tekniklerinin ücretli içeriklerin verilerini çekmeyi (Paywall) ve hatta web sitelerinin koruma mekanizmalarını aşmayı (Captcha) içerdiğini düşünüyor. Bu, AI girişimleri veya Google'ın geçmeyeceği bir sınır.
Ancak bazıları, aslında birçok AI şirketinin uzun zamandır bu gri alanda dolaştığını düşünüyor; örneğin Meta, OpenAI, Midjourney gibi, sadece daha güçlü bir hukuk ekipleri olduğu için riskleri üstlenebiliyorlar. Önemli olan sınırı aşmak değil, sınırı aştıktan sonra sonuçları üstlenme kapasitesine sahip olup olmadıklarıdır.
Ancak bazı kullanıcılar, tarayıcıların ücretli duvarları veya doğrulama mekanizmalarını aşması durumunda, bilgilerin yasadışı bir şekilde elde edildiğini ve teknik bir ihlal olduğunu belirtiyorlar. Ayrıca, New York Times'ın OpenAI'ye karşı açtığı davayı örnek göstererek, benzer davaların uluslararası alanda da meydana geldiğini açıklıyorlar.
Bazı internet kullanıcıları, eğer aslında web sayfasında görülebilen içerik sadece bir program aracılığıyla "kopyala-yapıştır" yapılıyorsa, bunun "gereksiz yere elde edilmesi" sayılıp sayılmayacağı konusunda hala tartışma alanı olduğunu belirtti. Ancak eğer site daha önceden "botları yasakladığını" belirtmişse ve buna rağmen verileri çekmeye çalışıyorsanız, bu durumda bir yanlış anlama olduğunu söylemek zor. Bu dava hala yargı sürecinde, veri kapsamı ve hukukun uygulanması nihai kararın açıklanmasını bekliyor. Ancak topluluk yorumlarından görüldüğü üzere, bot teknolojisi ve veri lisanslama sınırları hakkında hala yüksek bir ayrışma ve tartışma alanı vardır.
Bu makalede, web tarayıcı cezası bir milyar mı? Lawsnote kurucusu: Tayvan'daki yeni girişimler dolandırıcılardan daha acınası. İlk olarak Chain News ABMedia'da ortaya çıktı.